ΚΩΣΤΙΑ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ «ΣΙΓΑΝΑ, ΣΙΓΑΝΑ ΠΑΤΩ ΤΗ ΓΗ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΣΤΡΟΝ
«Στον πάνω γιαλό, στο έμπα της θαλασσινής σπηλιάς, υπάρχει ακόμη το κουφάρι μιας βάρκας».
Αν οι λέξεις και το ύφος είναι η ατμομηχανή της λογοτεχνίας, τότε η πλοκή κάθεται στη θέση του οδηγού και τις ράγες αποτελούν τα συναισθήματα που προκαλούνται στον αναγνώστη.
Ένα μεγάλο μέρος αυτής της «αρχής» επιβεβαιώνεται στο βιβλίο της κυρίας Κωστίας Κοντολέων «Σιγανά, σιγανά πατώ στη γη» από τις Εκδόσεις Έναστρον.
Διαβάζοντας τα έντεκα διηγήματα της συλλογής, ξεδιπλώνεται μπροστά σου ένα χαλί ανθρώπινων σχέσεων με περίτεχνα συγγραφικά «σχέδια» φόβου, ελπίδας αλλά και επιθυμίας για απελευθέρωση απ’ αυτά τα δύο. Όσο πυκνώνουν οι κλωστές τόσο οι επιλογές μας συγκρούονται και συγχέονται. Δηλαδή οι έννοιες της σύγκρουσης και της ταύτισης δεν είναι απαραίτητα διαφορετικές, γιατί παρόλο που οι επιλογές μας μάχονται μεταξύ τους, αλλά και εμάς, τελικά καταλήγουν να σχηματίζουν ένα ενιαίο μονοπάτι, τη ζωή μας.
Αυτό το χαλί ζωντανεύει λαογραφικές ιστορίες με περίτεχνα συγγραφικά «σχέδια» εμπνευσμένα από τον τρόπο που αντιδρά η ψυχή στο φως και το σκοτάδι.
Μύθος και πραγματικότητα υφαίνουν ένα λογοτεχνικό πανωφόρι που ταιριάζει στον καθένα. Επομένως η συγγραφέας έχει για εργαλεία και τον ρεαλισμό και τους θρύλους και μ’ αυτά φτιάχνει κείμενα –που θα μπορούσαν να είναι ένα κείμενο επειδή έχουν την ίδια αισθητική- τα οποία φτάνουν και αγκαλιάζουν τη ψυχή σου.
Η γλώσσα σού δίνει την αίσθηση μιας ποιητικής διαλέκτου ανακατεμένης με το χαρμάνι της κοφτής και γρήγορης αφήγησης. Αυτό είναι ένα επίτευγμα που σπάνια το συναντάς, ειδικά σε διηγήματα όπου ο χώρος σε περιορίζει για λεκτικές και νοηματικές εκπλήξεις.
Ο έρωτας, πότε πληγωμένο και επικίνδυνο αγρίμι και πότε παιδί που σε παρακαλά να το προσέξεις. Και στις δύο περιπτώσεις όμως πείθεσαι πως εσύ είσαι και το παιδί καιν το αγρίμι.
Τέλος, μια επισήμανση για τα διηγήματα «Κέντημα στη θάλασσα» και «Σμαράγδια στα φτερά της μαύρης πεταλούδας». Ο άνθρωπος όταν γεννιέται παίρνει την προίκα του πεπρωμένου του. Ακόμα και αν κληρονομεί χαλάσματα μπορεί να τα μετατρέψει σε στέρεο σπιτικό και το αντίστροφο φυσικά.
Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο κυρία Κωστία Κοντολέων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Ραχήλ, λουτράρισσα από τις πιο παλιές στα Δημόσια Λουτρά της Βασιλέως Κωνσταντίνου στο Παγκράτι, έβγαλε το γάντι το τραχύ, με την ανάποδη του χεριού της σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της, ύστερα τα μακριά της δάχτυλα, μ’ εκείνα τα νύχια βαμμένα πάντα κόκκινα στο χρώμα της φωτιάς, χώθηκαν στο αναμαλλιασμένο της κεφάλι.
Τα μάτια της ταξίδεψαν, τάχα αδιάφορα, το σμαραγδένιο τους βλέμμα στη μισοσκότεινη γεμάτη υδρατμούς αίθουσα. Στάθηκαν φευγαλέα στα ιδρωμένα κορμιά έτσι όπως κάθονταν στις πέτρινες γούρνες του χαμάμ, παραδομένα στη χαύνωση της ζέστης.
Με μία μόνο κίνηση μάζεψε τις πυρόξανθες μπούκλες των μαλλιών της ψηλά και τις στερέωσε μ’ ένα χτένι φανταχτερό, παλιομοδίτικο, στολισμένο με πέτρες ψεύτικες και στρας που έβγαλε επιδεικτικά από την τσέπη της λευκής της ρόμπας.
Αρχή φόρμας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Κώστια Κοντολέων είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Έχει γράψει πέντε βιβλία, τέσσερα μυθιστορήματα και μια συλλογή διηγημάτων. Το μυθιστόρημα της Τα Χρόνια του Δράκου βραβεύτηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών με το βραβείο Μιχαήλας Αβέρωφ το 1991. Έχει μεταφράσει περισσότερα από εκατό βιβλία, μεταξύ των οποίων έργα των Τζόις Κάρολ Όουτς, Φίλιπ Πούλμαν, Τόμας Σάβατζ, Ρόαλντ Νταλ, Μάρκους Ζούσακ, Ρόμπερτ Κόρμιερ, Πένελοπ Φιτζέραλντ, Ρ. Κ. Νάραγιαν, Μάγια Αγγέλου, Μέλβιν Μπέρτζες κ.ά.
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης 1992, η διπλή αναγραφή της στον Τιμητικό Πίνακα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για την Νεότητα(IBBY) το 1996 και το 2004 και το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας 2003.
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου