ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ η άποψη της Τάνιας Χαμοπούλου για το βιβλίο "ΔΡΟΜΟΣ Η ΖΩΗ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ" - Τόλης Αναγνωστόπουλος - Εκδόσεις Πνοή

 

ΔΡΟΜΟΣ Η ΖΩΗ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

Τόλης Αναγνωστόπουλος

Εκδόσεις: ΠΝΟΗ

 Βασίλης...γιος εκπαιδευτικών, μεγαλωμένος με τα ΠΡΕΠΕΙ των γονιών του, υπηρετώντας το τρίπτυχο σπουδές-καριέρα-οικογένεια, ανώτερο στέλεχος σε επιχειρήσεις, άνεργος τον τελευταίο καιρό, χαμηλών τόνων και αρκετά διστακτικός σε όλα.

Πάρης...γιος χωρισμένων γονιών, μεγαλωμένος με τα ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ του δρόμου, μπάρμαν στο επάγγελμα, παιδί της νύχτας, ανένταχτος και αναρχικός, ρομαντικός κι επαναστάτης. Ο Βασίλης και ο Πάρης είναι φίλοι από παιδιά.

Η φιλία τους μεγάλωσε, ωρίμασε, έγινε δυνατή και τώρα είναι ο ένας για τον άλλον. Θα μείνουν μαζί στο 30 τετραγωνικών δώμα του Πάρη, σε μία ταράτσα στον Κεραμεικό. Εκεί θα κάνουν τα όνειρά τους, θα εξομολογηθούν προβλήματα κι ανησυχίες, θα τσακωθούν και θα φιλιώσουν. Εκεί θα γνωρίσουν και την Βάλια, μια κοπέλα με τα δικά της προβλήματα, που άλλα περίμενε από την ζωή της και άλλα την βρήκαν, μια κοπέλα που έχει πάψει να κάνει όνειρα. Θα γίνει φίλη τους και θα την πάρουν μαζί τους σε ένα ταξίδι χωρίς προορισμό με μια ξεσκέπαστη Mercedes μιας άλλης εποχής.

Ένα ταξίδι χωρίς "μη" και "πρέπει", χωρίς "δεύτερες σκέψεις". Ενα ταξίδι γεμάτο νοιάξιμο, φροντίδα κι αγάπη. Με όμορφες αλλά και δυσάρεστες καταστάσεις. Ένα ταξίδι όνειρο ζωής, που ήρθε η ώρα του να γίνει.

Μετά το Βαθύ ρήγμα με τα χαλάσματα και τα σκοτάδια του, ο συγγραφέας επέλεξε να ανέβει ψηλά σε ταράτσες και να μας ταξιδέψει με αυτοκίνητο χωρίς ουρανό, σε μέρη που μπορεί να έχουμε επισκεφτεί μπορεί και όχι, πότε από ίσιους και πότε από δύσκολους δρόμους. Να μας κάνει μια παρέα με τους τρεις φίλους, να νιώσουμε τις ανάγκες τους, να ανησυχήσουμε μαζί τους, να κλάψουμε και να γελάσουμε. Να εκτιμήσουμε την αξία λέξεων όπως "ευχαριστώ", "συγνώμη" και "φίλος".

 

 Ένα ταξίδι που απόλαυσα κάθε χιλιόμετρό του. "Είπε πως για χρόνια αισθανόταν ολόκληρος, αλλά όταν με βρήκε, κατάλαβε πως ήταν μισός. Μη γελιόμαστε, το άλλο ήμισυ δεν χρειάζεται να είναι σύζυγος ή εραστής. Μπορεί να είναι απλώς αδελφός, συγγενής ή ένας πιστός φίλος. Μπορεί να μην είναι άνθρωπος, να είναι σκύλος ή μια ιδέα που μας κυνηγάει για χρόνια.

Αν και ως έκφραση δεν με αντιπροσωπεύει. Θεωρώ πως ούτως ή άλλως είμαστε ολόκληροι. Εγώ ήμουν λιγότερο από μισός, λειψός μετά τα πεπραγμένα των δικών μου, κι αυτός μου έδωσε πάλι σύσταση και ποσοστά. Τώρα ήρθε η ώρα να του δώσω κι εγώ κάτι από μένα."

Τάνια Χαμοπούλου

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Περισσότερα για το βιβλίο εδώ