Η θεία Μπέμπα - Ισμήνη Μπάρακλη
πρώτη δημοσίευση στο Fractal..
Ευαισθητοποιημένη σε θέματα που αφορούν την κοινωνία, δημιουργική, και δυναμική είναι μερικά από τα επίθετα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος αναφερόμενος στη συγγραφέα Ισμήνη Μπάρακλη Το σύνολο των έργων της μας διαπερνά μέσω της περιπλάνησης, της αναζήτησης, της αγάπης.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ είχε πει «Όπως όλοι οι ονειροπόλοι, έκανα το λάθος να πιστέψω πως το ξύπνημα από το όνειρο ήταν η πραγματικότητα». Ετσι πιστεύω πως δημιουργήθηκε το νέο της βιβλίο «ΘΕΙΑ ΜΠΕΜΠΑ» Το παιχνίδι ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα η ψευδαίσθηση ανάμεσα στο παραμύθι και τον ρεαλισμό αποτελούν σημαντικά σημειολογικά εργαλεία στο έργο της Ισμήνη Μπάρακλη.
Το ευθυμογράφημα -το εύθυμο διήγημα, δηλαδή- ένα πανέμορφο και δημοφιλέστατο λογοτεχνικό και δημοσιογραφικό είδος που το καλλιέργησαν στη χώρα μας οι ταλαντούχες πένες των πιο επιφανών λογίων, δεν υπάρχει πια. Οι αιτίες είναι βαθιές και έχουν άμεση σχέση με τη "μετάλλαξη του νεοέλληνα" στη δίνη των καιρών: παγκοσμιοποίηση της μοναξιάς; Εσείς πως επιμείνατε και γράψατε αυτό το μυθιστόρημα έκπληξη τη «ΘΕΙΑ ΜΠΕΜΠΑ – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ»;
Είναι ένα είδος που εκτιμώ σαν αναγνώστρια για την ποιότητά του, το χιούμορ και την διαφορετική προσέγγιση στα χωράφια της λογοτεχνία και ένιωσα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για το εγχείρημα αυτό. Η θεία Μπέμπα είναι ένα μυθιστόρημα με χιούμορ, που ακολουθεί την αισθητική ευθυμογραφήματος και έρχεται σε μια περίοδο που διψάμε για εύθυμα και αισιόδοξα αναγνώσματα, προσπαθώντας να κρατηθούμε στην φωτεινή πλευρά της ζωής. Και χαίρομαι που οι αναγνώστες το χαίρονται και μοιράζονται μαζί μου τα συναισθήματά τους με ανθρώπινα και ζεστά μηνύματα. Δεν είναι εύκολο πράγμα η επικοινωνία, πρέπει το βιβλίο να έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες, να έχει απασφαλίσει τις καρδιές.
Η Θεία Μπέμπα είναι ένας χαρακτήρας γλυκός, ρομαντικός, μια τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής. Είναι ο δικός μας Δον Κιχώτης με μεγάλη επιθυμία να “ταξιδέψει” το όνειρό της. Χάνει όμως το μέτρο, όπως σε όλους μας μπορεί να συμβεί. Ισχύει;
Η θεία Μπέμπα πατάει γερά στα πόδια της, μακριά από δονκιχωτισμούς και ουτοπίες. Είναι η φωνή της λογικής και πέρα από τον πληθωρικό χαρακτήρα της, το χιούμορ, το μπρίο που την χαρακτηρίζει και το φλογερό της ταπεραμέντο, είναι ένας άνθρωπος με βάθος και επίγνωση. Οικονόμος σε ένα αστικό αρχοντικό της δεκαετίας του 1930, την οικία Ροδόπουλου, αποτελεί το τρίτο μάτι όχι μόνο του αρχοντικού, αλλά κυρίως των ανθρώπων του, που λόγω ιδιοσυγκρασίας «μπάζουν νερά». Ο τρόπος που διαχειρίζεται τραγικές και δυσεπίλυτες καταστάσεις, αφήνει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της σε ανθρώπους και γεγονότα. Και ίσως το ζουμί, ο πυρήνας της ιστορίας, να βρίσκεται στην προσωπικότητα της Μπέμπας, που δεν θα την χαρακτήριζα ρομαντική, αλλά δυναμική και αποφασιστική, γιατί τολμά επανεκκινήσεις στην ζωή της, τολμά νέες αφετηρίες και στροφές για να ζήσει πέρα από καθωσπρεπισμούς και κοινωνικά στερεότυπα, και εντέλει σκηνοθετεί τη ζωή της με τέτοιο τρόπο ώστε να αξίζει το κάθε λεπτό της διαδρομής και η κάθε ανάσα.
"Η ζωή είναι ένα γέλιο κι ένα δάκρυ. Χωρίς το ένα απ' τα δύο, είναι μισή ζωή..." το πιστεύετε;
Είναι η φύση της ζωής τέτοια, εύθραυστη, ευμετάβλητη, γεμάτη εκπλήξεις και στροφές, άλλοτε με δώρα, άλλοτε πάλι με δοκιμασίες, και αυτή είναι η ομορφιά της, εφόσον καμία κατάσταση δεν είναι δεδομένη, και πρέπει πάντα να βρίσκεσαι σε έναν διαρκή αγώνα, να εξελίσσεσαι μαζί της, να μαθαίνεις, για γίνεσαι ολοένα σοφότερος, να απολαμβάνεις το γέλιο, να παρατηρείς το δάκρυ, τον θυμό ή την θλίψη που το προκάλεσε, συλλογιζόμενος πως «τα πάντα ρει».
Τα δροσερά ευθυμογραφήματα που γράφτηκαν από τους τελευταίους εραστές του είδους ήταν βάλσαμο για τους αναγνώστες. Εύθυμα και εμψυχωτικά, με βάθος και αξίες κρυμμένα τόσο καλά μέσα στις ιστορίες. Θυμίζει παλιό ελληνικό κινηματογράφο με το αβίαστο γέλιο και την αυθεντικότητά του. Κάτι που μας λείπει στις μέρες μας και το αναζητούμε;
Πόσο πολύτιμα και ακριβοθώρητα έχουν γίνει τα χαμόγελα στις μέρες μας! Η θεία Μπέμπα είναι ένα εύθυμο και εμψυχωτικό μυθιστόρημα που το χαμόγελο θα συνοδεύσει τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα και άλλοτε θα φέρει γέλια γοερά και άλλοτε πάλι συγκίνηση.
Ποια θέση έχει στη γραφή και στη ζωή σας το χιούμορ; Δεν μας έχετε συνηθίσει σ αυτό το είδος γραφής στα προηγούμενα βιβλία σας..
Νομίζω πως το χιούμορ έχει μια ιερή διάσταση, είναι μια ανάσα, μια δύναμη, προκειμένου να μπορέσουμε να ισορροπήσουμε και να συνεχίσουμε το προσωπικό μας ταξίδι. Αλλάζει σταδιακά και τη θέση μας μέσα στη ζωή, αναφορικά με την παρατήρηση των γεγονότων που παραμένουν ίδια, βρίσκουν όμως εμάς διαφορετικούς. «Η αίσθηση του χιούμορ είναι η μοναδική θεϊκή ιδιότητα του ανθρώπου» λέει ο Γερμανός φιλόσοφος Σοπενχάουερ.
Το πρώτο μου βιβλίο, ήταν επίσης ένα μυθιστόρημα με χιούμορ, πολύ διαφορετικό ωστόσο από την θεία Μπέμπα. Σαν άνθρωπος προσπαθώ να μην χάνω το χιούμορ μου, να γελάω μέσα στην καθημερινότητά μου ακόμα και σε δύσκολες ημέρες, είναι στην φύση μου ευτυχώς, μια αυθόρμητη αντίδραση.
Τι σας φοβίζει και παράλληλα τι σας κάνει να ελπίζετε και να αισιοδοξείτε;
Με θλίβει η ανθρωποφαγία, η επίκριση, ο διχασμός,
όλα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας και είναι πολύ μακριά από την έννοια της
καθολικής αγάπης, καθώς όταν περάσει όλο αυτό, το μόνο που θα έχει απομείνει
είναι πώς φερθήκαμε ο ένας στον άλλο.
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και εστιάζω στην θετική πλευρά της ζωής, όχι με μια γενική έννοια, αλλά στην προσωπική προσπάθεια και δράση, γνωρίζοντας πως για να αλλάξει η φορά των πραγμάτων προς το καλύτερο πρέπει να αλλάξει πρώτα η δική μας φορά.
Εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο της θείας Μπέμπας υπάρχει και ο μικρός γιος
Ντίνος, το στερνοπαίδι την οικογένειας και η μεγάλη αδυναμία της Μπέμπας.
«Οι δέκα πληγές του Φαραώ» κατά τα λεγόμενα του πατέρα του, που τον θεωρεί
τύραννο καθώς τους βάζει όλους σε μπελάδες.
Πλέον στην όλη συζήτηση για τις γυναικοκτονίες και το #MeToo, το βάρος φαίνεται να πέφτει στις μητέρες των αγοριών και στην ανατροφή τους. Εσείς είστε αγορομάνα. Θέλω να μου πειτε πώς μεγαλώνετε το παιδί σας, τι θελετε να του περάσετε και τι άντρας θέλετε να τον δείτε να γίνεται;
Ο Ντίνος είναι ένα χαριτωμένο παιδί που μεγαλώνει με πολλή αγάπη και με τον θαυμασμό της Μπέμπας, και ανθίζει, καρπίζει, μεγαλώνει με αυτοπεποίθηση, διαπρέπει επαγγελματικά καθώς στα παιδικά του χρόνια πήρε φόρα από την καθολική αποδοχή της θείας Μπέμπας, της γυναίκας που ουσιαστικά τον μεγάλωσε, και που γνώριζε καλά πως δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένα έξυπνο και ζωντανό παιδί της ηλικίας του με πολλά ερεθίσματα λόγω συνθηκών.
Αν οι ανθρώπινες σχέσεις κατορθώσουν να βασιστούν στον πανανθρώπινο κανόνα «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε εσένα» θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια δίκαιη κοινωνία. Είναι ένας βιωματικός τρόπος ζωής, όπως τον αντιλήφθηκα από παιδί μέσα από την δική μου οικογένεια και προσπαθώ να συνεχίσω την παράδοση, δεν έχει να κάνει με την αγωγή του παιδιού, αλλά με την αγωγή όλων μας μέσα και έξω από το σπίτι. Το παράδειγμα είναι αυτό που καθορίζει την διαπαιδαγώγηση και όχι η θεωρία. Πιστεύω στα νέα παιδιά, στη γενιά του γιου μου, και θεωρώ πως έχουν αναπτυγμένο έναν αξιακό κώδικα που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό.
Και τέλος
Κυρία Μπάρακλη όταν κάποτε ξαναγυρίσουν τα χελιδόνια κι οι ευθυμογράφοι σαν και σας, ο κόσμος μπορεί να μη γίνει παράδεισος, αλλά σίγουρα ίσως θα είναι πιο υποφερτός!
Όσο έχουμε στραμμένη την προσοχή μας αποκλειστικά και μόνο στον μικρόκοσμό μας, θα αργήσουν τα χελιδόνια και η πνευματική άνοιξη που υπαινίσσεστε. Μόνο αν ξεμυτίσουμε από το κουκούλι μας και στρέψουμε το βλέμμα μας συνειδητά στον συνάνθρωπο όπως και σε κάθε μορφή ζωής με συμπόνια και ενσυναίσθηση, ίσως κάποτε τα καταφέρουμε. Κι ας μην ξεχνάμε: «κοινή η μοίρα των ανθρώπων και το μέλλον αβέβαιο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου